त्रिकालाबाधितं सूत्रम्

धीरोदात्तस्य राज्ञः विषये एका भिन्ना कथा।

राजा शूरः आसीत्। तत्वचिन्तकः अपि। नुतनेषु गहनेषु विषयेषु सदैव चिन्तयन् आसीत्। विद्वासाम् आद्रियते स्म।

तैः सह विविधेषु विषयेषु चर्चां करोति स्म।

एकदा प्रातः उत्थाय तस्य मनसि कश्चन विचारः आगतः। किञ्चित् चिन्तयित्वा सः पण्डितां सभागृहे निमन्त्र्य संबोधितवान्।

"कृपया मह्यम् एकं विशिष्टं वाक्यं कथयतु। यत् श्रुत्वा हसन्तः हसनं स्थगयेयुः। रुदन्तः रोदनं स्थगयेयुः। मया बहु चिन्तितम्। किन्तु-----। भवत्सु कोSपि जानाति वा?"

"चिन्तयतुं समयः आवश्यकः।" इति सर्वैः उक्तम्।

सभागृहे पश्यन् श्रुण्वन् च आसीत् विदूषकः।

"जानामि। चिटिकायां लिखितम् अस्ति।" इति उक्त्वा विदूषकः राज्ञे चिटिकां दत्तवान्।

राज्ञा चिटिका उद्घाटिता। पठिता च। सन्तुष्टः जातः।

"उत्तमम्। यथेष्टं वाक्यम् अस्ति, एषा परिस्थितिः अपि परिवर्तयेत्।"