पा (पिब्) - (पीना) – परस्मैपदी

लट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पिबति	पिबतः	पिबन्ति
मध्‍यमपुरुष:	पिबसि	पिबथः	पिबथ
उत्‍तमपुरुष:	पिबामि	पिबावः	पिबामः

लृट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पास्यति	पास्यतः	पास्यन्ति
मध्‍यमपुरुष:	पास्यसि	पास्यथः	पास्यथ
उत्‍तमपुरुष:	पास्यामि	पास्यावः	पास्यामः

लड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अपिबत्	अपिबताम्	अपिबन्
मध्‍यमपुरुष:	अपिबः	अपिबतम्	अपिबत
उत्‍तमपुरुष:	अपिबम्	अपिबाव	अपिबाम

लोट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पिबतु‚पिबतात्	पिबताम्	पिबन्तु
मध्‍यमपुरुष:	पिब	पिबतम्	पिबत
उत्‍तमपुरुष:	पिबानि	पिबाव	पिबाम

विधिलिड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पिबेत्	पिबेताम्	पिबेयुः
मध्‍यमपुरुष:	पिबेः	पिबेतम्	पिबेत
उत्‍तमपुरुष:	पिबेयम्	पिबेव	पिबेम

आशीर्लिड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पेयात्	पेयास्ताम्	पेयासुः
मध्‍यमपुरुष:	पेयाः	पेयास्तम्	पेयास्त
उत्‍तमपुरुष:	पेयासम्	पेयास्व	पेयास्म

लिट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पपौ	पपतुः	पपुः
मध्‍यमपुरुष:	पपिथ‚पपाथ	पपथुः	पप
उत्‍तमपुरुष:	पपौ	पपिव	पपिम

लुट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पाता	पातारौ	पातारः
मध्‍यमपुरुष:	पातासि	पातास्थः	पातास्थ
उत्‍तमपुरुष:	पातास्मि	पातास्वः	पातास्मः

लुड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अपात्	अपाताम्	अपुः
मध्‍यमपुरुष:	अपाः	अपातम्	अपात
उत्‍तमपुरुष:	अपाम्	अपाव	अपाम

लृड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अपास्यत्	अपास्यताम्	अपास्यन्
मध्‍यमपुरुष:	अपास्यः	अपास्यतम्	अपास्यत
उत्‍तमपुरुष:	अपास्यम्	अपास्याव	अपास्याम

इति