पच् (पकाना) – आत्मनेपदी – उभयपदी

लट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पचते	पचेते	पचन्ते
मध्‍यमपुरुष:	पचसे	पचेसे	पचध्वे
उत्‍तमपुरुष:	पचे	पचावहे	पचामहे

लृट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पचिष्यते	पचिष्येते	पचिष्यन्ते
मध्‍यमपुरुष:	पचिष्यसे	पचिष्येथे	पचिष्यध्वे
उत्‍तमपुरुष:	पचिष्ये	पचिष्यावहे	पचिष्यमहे

लड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अपचत	अपचेताम्	अपचन्त
मध्‍यमपुरुष:	अपचथाः	अपचेथाम्	अपचध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	अपचे	अपचावहि	अपचामहि

लोट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पचताम्	पचेताम्	पचन्ताम्
मध्‍यमपुरुष:	पचस्व	पचेथाम्	पचध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	पचै	पचावहै	पचामहै

विधिलिड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पचेत	पचेयाताम्	पचेरन्
मध्‍यमपुरुष:	पचेथाः	पचेयाथाम्	पचेध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	पचेय	पचेवहि	पचेमहि

आशीर्लिड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पक्षीष्ट	पक्षीयास्ताम्	पक्षीरन्
मध्‍यमपुरुष:	पक्षीष्ठाः	पक्षीयास्थाम्	पक्षीध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	पक्षीय	पक्षीवहि	पक्षीमहि

लिट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पेचे	पेचाते	पेचिरे
मध्‍यमपुरुष:	पेचिषे	पेचाथे	पेचिध्वे
उत्‍तमपुरुष:	पेचे	पेचिवहे	पेचिमहे

लुट् लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	पक्ता	पक्तारौ	पक्तारः
मध्‍यमपुरुष:	पक्तासे	पक्तासाथे	पक्तावे
उत्‍तमपुरुष:	पक्ताहे	पक्तास्वहे	पक्तास्महे

लुड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अपक्त	अपक्षाताम्	अपक्षत
मध्‍यमपुरुष:	अपक्थाः	अपक्षाथाम्	अपक्ध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	अपक्षि	अपक्ष्‍वहि	अपक्ष्‍महि

लृड्. लकार:

	एकवचनम्	द्विवचनम्	बहुवचनम्
प्रथमपुरुष:	अपक्ष्‍यत	अपक्ष्‍येताम्	अपक्ष्‍यन्त
मध्‍यमपुरुष:	अपक्ष्‍यथाः	अपक्ष्‍येथाम्	अपक्ष्‍यध्वम्
उत्‍तमपुरुष:	अपक्ष्‍ये	अपक्ष्‍यावहि	अपक्ष्‍यामहि

इति